08-11-2019, 16:01
Tym razem opis Grzegorza Dragunova(1862-1937), część I:
Grzegorz urodził się w Arganie. Jego rodzicami byli Aleksander i Weronika Dragunov. Ponadto miał brata Piotra Dragunova(1865-1892) i siostrę Marię Dragunov(1869-1948). Do szkoły chodził w latach 1868-1874. Potem wybuchła I wojna domowa w Ardemii. Ze względu na to że był jeszcze dzieckiem, to Grzegorz nie brał w niej od początku udziału. Ponadto w 1875 roku odkrył u siebie pasję do pomagania i leczenia innych! Dlatego chciał w przyszłości pracować jako lekarz. Kiedy osiągnął już wiek 18 lat(w 1880 roku), to musiał już się zgłosić do wojska. Jednak już zaledwie 3 miesiące później, ze względu że pomagał innym żołnierzom i opatrywał im rany, to przeniesiono go z zwykłego piechura, do pomocnika lekarza wojskowego. Natomiast jego brat Piotr wstąpił do wojska w 1883 roku, gdzie też wtedy byli już republikanie oraz nacjonaliści. Rok później doszło do buntu wojskowych. Ten bunt poparli zarówno Grzegorz, jak i Maria, ale Piotr dalej wierzył że można przywrócić z powrotem ustrój konsulatu, więc no niestety ścieżki braci się rozeszły. Sam natomiast Grzegorz Dragunov był pomocnikiem lekarza wojskowego w latach 1880-1887. Ponadto od początku protestych dużej części wojskowych i następnie ich zbuntowania, to od początku popierał poglądy Lwa Czerwienia. W końcu został doceniony i pod koniec 1887 roku awansował na lekarza wojskowych! Jego pierwszym zadaniem było leczenie rannych przybyłych po bitwie pod Walforkiem. Jednak większą karierę miał podczas gdy wojskowi przegrywali z nacjonalistami w wielu bitwach i wielu z nich było nawet ciężko rannych. Dlatego w 1892 roku awansował na zastępcę dowódcy wszystkich lekarzy działających w siłach wojskowych pod przywódctwem Lwa Czerwienia! Co do samego spotkania z Bolesławem Tochulenko, to było ono dość późne, bo pierwszy raz go widział dopiero w 1891 kiedy został lekko ranny po bitwie pod Belferem. wtedy go opatrzył i lekko się zaprzyjaźnili. Po kapitulacji wojskowych w 1894 roku, wojna się zakończyła. Grzegorz jednak ze względu że leczył, a nie zabijał jak wielu lekarzy, to został uniewinniony i mógł swobodnie działać dalej jako lekarz. Dlatego został chirurgiem w szpitalu w Bluetarku. Siostra Maria Dragunov przeżyła wojnę, jednak brat Piotr Dragunov zginął podczas II bitwy pod Nowerdamem. CDN.
Grzegorz urodził się w Arganie. Jego rodzicami byli Aleksander i Weronika Dragunov. Ponadto miał brata Piotra Dragunova(1865-1892) i siostrę Marię Dragunov(1869-1948). Do szkoły chodził w latach 1868-1874. Potem wybuchła I wojna domowa w Ardemii. Ze względu na to że był jeszcze dzieckiem, to Grzegorz nie brał w niej od początku udziału. Ponadto w 1875 roku odkrył u siebie pasję do pomagania i leczenia innych! Dlatego chciał w przyszłości pracować jako lekarz. Kiedy osiągnął już wiek 18 lat(w 1880 roku), to musiał już się zgłosić do wojska. Jednak już zaledwie 3 miesiące później, ze względu że pomagał innym żołnierzom i opatrywał im rany, to przeniesiono go z zwykłego piechura, do pomocnika lekarza wojskowego. Natomiast jego brat Piotr wstąpił do wojska w 1883 roku, gdzie też wtedy byli już republikanie oraz nacjonaliści. Rok później doszło do buntu wojskowych. Ten bunt poparli zarówno Grzegorz, jak i Maria, ale Piotr dalej wierzył że można przywrócić z powrotem ustrój konsulatu, więc no niestety ścieżki braci się rozeszły. Sam natomiast Grzegorz Dragunov był pomocnikiem lekarza wojskowego w latach 1880-1887. Ponadto od początku protestych dużej części wojskowych i następnie ich zbuntowania, to od początku popierał poglądy Lwa Czerwienia. W końcu został doceniony i pod koniec 1887 roku awansował na lekarza wojskowych! Jego pierwszym zadaniem było leczenie rannych przybyłych po bitwie pod Walforkiem. Jednak większą karierę miał podczas gdy wojskowi przegrywali z nacjonalistami w wielu bitwach i wielu z nich było nawet ciężko rannych. Dlatego w 1892 roku awansował na zastępcę dowódcy wszystkich lekarzy działających w siłach wojskowych pod przywódctwem Lwa Czerwienia! Co do samego spotkania z Bolesławem Tochulenko, to było ono dość późne, bo pierwszy raz go widział dopiero w 1891 kiedy został lekko ranny po bitwie pod Belferem. wtedy go opatrzył i lekko się zaprzyjaźnili. Po kapitulacji wojskowych w 1894 roku, wojna się zakończyła. Grzegorz jednak ze względu że leczył, a nie zabijał jak wielu lekarzy, to został uniewinniony i mógł swobodnie działać dalej jako lekarz. Dlatego został chirurgiem w szpitalu w Bluetarku. Siostra Maria Dragunov przeżyła wojnę, jednak brat Piotr Dragunov zginął podczas II bitwy pod Nowerdamem. CDN.