Opis Władców Ardemii

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

No i ciąg dalszy opisu Jana Lewczenki(1874-1935), który rządził w latach 1923-1935, część 2:
I tak po śmierci Mariusza Bonaparte, miał w jego miejsce wejść Szymon Bonaparte, ale już zaledwie 2 dni później doszło do wybuchu właśnie II wojny domowej. I właśnie wojna najbardziej zbliżyła zarówno Jana z Bolesławem. Ponadto obaj starali się wykazać i dość szybko awansować swoimi pozycjami. Pierw rozpoczęto od Bitwy pod Kortanem, a te miasto było znane Janowi bardzo dobrze. Oczywiście komuniści wygrali. Jan po raz pierwszy awansował po bitwie o Nowerdam na Porucznika. Kolejny awans dostał po III bitwie pod Nowerdamem i tym razem awansował na Kapitana! I kolejny awansik szybko tym razem dostał, bo już po bitwie pod Belferem i awansował na Majora! Potem dostał po raz przedostatni awans, na Podpułkownika. Natomiast gdy Przywódcą komunistów został Bolesław Tochulenko i oni wygrali bitwię pod Bluetarkiem, to awansował Jana aż o 2 stopnie wyżej i tym samym Jan, aż do końca wojny był na stanowisku Generała Brygady! A jak wyglądało jego życie z żoną podczas tej wojny domowej? Był to właściwie jedyny okres, gdzie Renata i Jan rzadko ze sobą się widywali, właśnie ze względu na ambicje Jana, choć Renacie to nie przeszkadzało, mimo że nie wypełniał jej warunku, bo wiedziała że dzięki awansowaniom, to będzie żoną bardzo popularnego męża, a dzięki temu, też będzie miała większe luksusy. No i po bitwie pod Poldarkiem, nacjonaliści się poddali, a komuniści utworzyli nowe państwo! Ponadto Bolesław Tochulenko wydał rozkaz rozstrzelania Szymona Bonapartego. A kto wykonał ten rozkaz? Sam Jan Lewczenko wziął pistolet i strzelił w tył głowy Szymona Bonaparte! Następnie Jan wydał rozkaz swoim żołnierzom aresztowania żony zmarłego cesarza-Karoliny Bonaparte. Następnie w 1915 roku, Jan Lewczenka po raz ostatni w karierze wojskowej awansował, tym razem na Generała Dywizji! Oczywiście w awansie pomógł mu sam już Przywódca Związku Komunistycznego Ardemii i jego przyjaciel Bolesław Tochulenko. W 1916 roku doszło do ślubu między Janem Lewczenko, a Renatą która od tej pory również miała w nazwisku Lewczenko. Oczywiście po ślubie powróciła u Renaty moda na potajemne bicie męża biczem. Jemu to jednak nie przeszkadzało to. Natomiast był bardzo srogi do reszty osób z wyjątkiem oczywiście sióstr i wspomnianego wcześniej Bolesława Tochulenki. Gdy w tym samym roku uwidział pewnych 7 pijaków, kazał swoim żołnierzom w trybie natychmiastowym rozstrzelać tych pijaków. Jeden żołnierz się jego rozkazu nie posłuchał, a mianowicie był to Starszy Sierżant. Dlatego dał mu wybór. Albo zostanie poćwiartowany i wrzucony do rzeki, albo zgodzi się na degradację na szeregowego i pogodzi się z tym, że nigdy nie awansuje wyżej niż stopień, który otrzyma. W 1917 roku Jan Lewczenko został wybrany do KRW(Komunistycznej Rady Wyższej), oczywiście dzięki Bolesławowi Tochulence. CDN.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Dalszy opis Jana Lewczenki(1874-1935), który rządził w latach 1923-1935, część 3:
Gdy Jan Lewczenko dołączył do KRW, w tym samym roku Bolesław Tochulenko zrobił I Posiedzenie Komunistów. Ustalono na nim początkowy wygląd Związku Komunistycznego Ardemii. Ponadto już na tym pierwszym posiedzeniu Jan Lewczenko nie specjalnie był lubiany przez innych radnych, mimo to Bolesław nie miał nic przeciwko jego charakterowi. W 1918 rozpoczął się protest ,,Komunistyczne kobiety do rządu", i ostatecznie doszło do pewnych zmian w KRW. Oczywiście Jan Lewczenko utrzymał swój stołek w KRW tylko dlatego, że Bolesław dażył go największym zaufaniem z pośród wszystkich innych radnych. W 1920 doszło do II Posiedzenia Komunistów. Rozmawiano dużo o gospodarce i wojskowości. Co do tej drugiej opcji, to szczególną uwagę przykładał na nie właśnie Jan Lewczenko! Dobrze oceniał pracę Michała Gulczewa.
W 1922 roku doszło do III Posiedzenia Komunistów, które jednak niewiele się różniło i sam Jan też rewolucyjnych zmian w nim nie zaproponował. W 1923 roku zmarł Bolesław Tochulenko. Po jego śmierci rozpoczęło się głosowanie, kto miałby zostać następnym przywódcą Związku Komunistycznego Ardemii. Dlatego Jan Lewczenko wykorzystał wojsko, do zmuszenia zagłosowania na jego osobę. Tak też się stało i mimo że nikt nie był zadowolony z wyboru Jana na kolejnego Przywódcę Związku Komunistycznego Ardemii, to pod przymusem na niego zagłosowali i musieli uznawać jego władzę w państwie. W 1924 doszło do IV Posiedzenia Komunistów. Tym razem na tym posiedzeniu oczywiście przewodził po raz pierwszy Janek. Dużo rozmawiano o mobilności sił pancernych i piechoty oraz o powiększeniu składu. I o ile nie było problemu z tematem wojska, tak zamiast powiększyć skład, to Jan postanowił go pomniejszyć o jedną osobę i tym samym Iga Wyszczenko została zwolniona z KRW! CDN.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

ostatnio opis Jana Lewczenki(1874-1935), który rządził w latach 1923-1935, część 4(ostatnia):
W latach 1925-1927 dalej rozwijało się wojsko oraz gospodarka na tle komunistycznym. Oczywiście od czasu do czasu Janek odwiedział siostry. Ponadto Renata dalej kontynuowała swoje małe tortury, aż do śmierci w 1930 roku. W 1927 odbyło się już V posiedzenie komunistów. Rozmowy tym razem tyczyły się głównie rozwoju lotnictwa i rozmowach o myśliwcach i bombowach w pełni metalowych. Ponadto były też rozmowy o górnikach. Więc w przypadku pierwszej sprawy KRW i przywódca Jan Lewczenko zgadzali się by zorganizować konkurs na nowy myśliwiec konstrukcji w pełni stalowej! Natomiast w sprawie górników, przyznano tzw.bony świąteczne. W 1929 roku powstało pierwsze radio samochodowe oraz za zgodą przywódcy Jana Lewczenki, odbyły się pierwsze rajdy samochodowe w historii Ardemii! W 1933 roku odbyło się VI posiedzenie komunistów, w którym Jan wpadł na pomysł tzw.kontroli wierności narodu, którym miało się zajmować nowo powstałe tajne służby porządkowe. Oczywiście KRW się to nie specjalnie spodobało, ale nie mieli zbyt dużo do powiedzenia, bo ostateczne zdanie należało do przywódcy Jana Lewczenki. W 1934 doszło do kłótni między Ferdynandem Tochuczenko, a Hieronimem Jugilaszewem. Jako że obaj panowie byli w KRW, dlatego sam przywódca Jan Lewczenko natychmiastowo wezwał tajne służby porządkowe. Ostatecznie winnym był Hieronim Jugilaszew i to właśnie jego wtrącono do więziania! W jego miejsce, weszła z powrotem do KRW Iga Wyszczenko, choć początkowo Jan Lewczenko zastanawiał się nad Pawłem Sosnowskim, ale ostatecznie dał drugą i ostatnią szansę Idze. W 1935 roku Jan Lewczenko zmarł i tym samym rozpoczęte zostały wybory w KRW nad nowym przywódcą Związku Komunistycznego Ardemii, którym został dość stary lekarz Grzegorz Dragunov(oczywiście tym razem głosowanie odbyło się bez żadnej większej presji).

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Tym razem opis Grzegorza Dragunova(1862-1937), część I:
Grzegorz urodził się w Arganie. Jego rodzicami byli Aleksander i Weronika Dragunov. Ponadto miał brata Piotra Dragunova(1865-1892) i siostrę Marię Dragunov(1869-1948). Do szkoły chodził w latach 1868-1874. Potem wybuchła I wojna domowa w Ardemii. Ze względu na to że był jeszcze dzieckiem, to Grzegorz nie brał w niej od początku udziału. Ponadto w 1875 roku odkrył u siebie pasję do pomagania i leczenia innych! Dlatego chciał w przyszłości pracować jako lekarz. Kiedy osiągnął już wiek 18 lat(w 1880 roku), to musiał już się zgłosić do wojska. Jednak już zaledwie 3 miesiące później, ze względu że pomagał innym żołnierzom i opatrywał im rany, to przeniesiono go z zwykłego piechura, do pomocnika lekarza wojskowego. Natomiast jego brat Piotr wstąpił do wojska w 1883 roku, gdzie też wtedy byli już republikanie oraz nacjonaliści. Rok później doszło do buntu wojskowych. Ten bunt poparli zarówno Grzegorz, jak i Maria, ale Piotr dalej wierzył że można przywrócić z powrotem ustrój konsulatu, więc no niestety ścieżki braci się rozeszły. Sam natomiast Grzegorz Dragunov był pomocnikiem lekarza wojskowego w latach 1880-1887. Ponadto od początku protestych dużej części wojskowych i następnie ich zbuntowania, to od początku popierał poglądy Lwa Czerwienia. W końcu został doceniony i pod koniec 1887 roku awansował na lekarza wojskowych! Jego pierwszym zadaniem było leczenie rannych przybyłych po bitwie pod Walforkiem. Jednak większą karierę miał podczas gdy wojskowi przegrywali z nacjonalistami w wielu bitwach i wielu z nich było nawet ciężko rannych. Dlatego w 1892 roku awansował na zastępcę dowódcy wszystkich lekarzy działających w siłach wojskowych pod przywódctwem Lwa Czerwienia! Co do samego spotkania z Bolesławem Tochulenko, to było ono dość późne, bo pierwszy raz go widział dopiero w 1891 kiedy został lekko ranny po bitwie pod Belferem. wtedy go opatrzył i lekko się zaprzyjaźnili. Po kapitulacji wojskowych w 1894 roku, wojna się zakończyła. Grzegorz jednak ze względu że leczył, a nie zabijał jak wielu lekarzy, to został uniewinniony i mógł swobodnie działać dalej jako lekarz. Dlatego został chirurgiem w szpitalu w Bluetarku. Siostra Maria Dragunov przeżyła wojnę, jednak brat Piotr Dragunov zginął podczas II bitwy pod Nowerdamem. CDN.