Opis I Wojny Domowej Ardemii

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

W tym wątku będą opisywane szczegóły wydarzeń z I Wojny Domowej Ardemii(1874-1894). A oto przedstawię kalendarz wydarzeń.

Kalendarz wydarzeń:
1.Czasy 1873-1874:
a)Rodzący się konflikt i przygotowania wojenne
b)Geneza wybuchu wojny
2.Czasy 1875-1878:
a)Wojna na zastraszanie(pełno mniejszych potyczek)
b)Rozwój wydarzeń marynarki
c)Znaczenie Balonów w I fazie wojny(1874-1877)
d)Bitwa pod Polanówką(1877)
e)I Bitwa pod Nowerdamem(1878)
3.Czasy 1879-1884:
a)Morskie pojedynki marynarzy z Walforka przeciwko marynarzom Tardonu
b)ostatnie mniejsze potyczki i niepokoje mieszkańców
c)Pierwsze działania Nacjonalistów
d)Pierwsze działania Republikan
e)Zbuntowanie się dużej części wojska
f)Znaczenie Balonów w II fazie wojny(1878-1885)
4.Czasy 1885-1888:
a)Bitwa pod Tardonem(1885)
b)Ostatnie Działania Zachodnich Ardemczyków i ich kapitulacja(1884-1886)
c)I Bitwa pod Palforkiem(1887)
d)Bitwa pod Poldarkiem-część I(1887)
e)Bitwa pod Poldarkiem-część II(1887)
f)Bitwa pod Walforkiem(1888)
g)Bunt w Belferze i Bluetarku
h)Ustąpienie Balonów na rzecz nowych dział, czyli Balony w III fazie wojny(1886-1888)
i)Morska Blokada Tardonu(1888-1889)
5.Czasy 1889-1891:
a)Mała Bitwa pod Arganem i I Bitwa pod Bluetarkiem(1889)
b)II Bitwa pod Bluetarkiem-część I(1889)
c)II Bitwa pod Bluetarkiem-część II(1889)
c)Bitwa pod Belferem(1891)
d)Bitwa morska pod zatoką Walforcką(1891)
e)Kariera Józefa Gniota(1890-1892)
6.Czasy 1892-1894:
a)II Bitwa pod Nowerdamem(1892)
b)Ostatnie działania Prokonsulistów(1890-1892)
c)Bitwa pod Kortanem(1893)
d)II Bitwa pod Palforkiem(1893)
e)Kapitulacja Wojskowych i podsumowanie wojny

I tutaj będę opisywał każdy z wyżej wymienionych tematów po kolei

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Rodzący się Konflikt i przygotowania wojenne

Ferdynand Włoski i Dariusz Strzał się znali od dość dawna i nie specjalnie przepadali za sobą. Już gdy obaj zostali wybrani do Konsulatu, to od początku za sobą nie przepadali, natomiast Hugo Magnat był przez dłuższy czas neutralny w ich kłótniach. Jednak kłótnie bywały jedynie w sferze prywatnej tych panów i żaden z nich do 1873 nie obrażał publicznie drugiej osoby. Jednak doszło do sytuacji, gdzie masowo zostali aresztowani mieszkańcy Palforka. Dariusz Strzał na to specjalnie nie reagował, a Ferdynand Włoski chciał zmniejszyć przestępstwo w Palforku, poprzez dofinansowanie na nowe budynki, bibliotekę, a nawet na odnowienie parku Palforckiego. Dariusz Strzał jednak powiedział że dofinansowanie jest niemożliwe, ze względu że budżet państwa szedł na budowę kolejnej placówki bankowej w Arganie oraz budowy pierwszego uniwersytetu w Belferze. No i tak powstała kłótnia publiczna. Hugo Magnat który do tej pory był neutralny, to widząc bardzo kiepską sytuację Palforka, postanowił również wesprzeć Ferdynanda Włoskiego. Dochodziło do coraz większego podziału między ardemczykami z wschodu i zachodu. Więc obie strony, po tajemnie coraz bardziej się zbroiły.

I tak wyglądał rodzący się konflikt i przygotowania wojenne.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Geneza Wybuchu Wojny

No i coraz bardziej się ostrzył konflikt, między 2 stronami. Ostatecznie geneza wybuchu wojny, miała miejsce w lato 1874 roku. Pewien Hieronim Princek zrobił zamach na syna od Ferdynanda Włoskiego-Witolda Włoskiego. Krążyły Plotki, że to sam Dariusz wysłał Hieronima Princka do tego zamachu, jednak nigdy tego nie udowodniono, ale mimo to Ferdynand Włoski w to uwierzył. Dopiero po wojnie Hieronim się przyznał, że działał na rzecz Piotra Skośnego, który dążył do działań republikańskich, oczywiście w tajemnicy. No i jak wiadomo jak szybko republikanie powstali, tak szybko w tej wojnie upadli. Ale wracając, Ferdynand Włoski, dał ultimatum Dariuszowi Strzałowi, ale ten oczywiście je odrzucił i tym samym wybuchła już wojna między zachodnią, a wschodnią stroną Ardemii.

I to była geneza wybuchu wojny.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Wojna na zastraszanie(pełno mniejszych potyczek)

No i po tym wydarzeniu, obie strony postanowiły wysyłać małą ilość jednostek. Praktycznie to było bardziej zastraszanie, niż bitwy. Potyczki które były między żołnierzami obu stron, to tak naprawdę składały się tylko z piechoty. Zazwyczaj ilość piechurów z obu stron w potyczce nie przekraczała progu 50 ludzi! zazwyczaj miały one miejsce albo w wsiach, albo w lesie. Unikano raczej górskich terenów, bo wtedy żadna strona nie miała wyspecjalizowanej piechoty do przedostawaniu się przez góry. Ponadto potyczek było bardzo dużo, ale za to były tak mało ważne, że nie opłacało się ich opisywać. Jakakolwiek wygrana potyczka, nie dawała żadnej stronie jakiejkolwiek przewagi, a jedynie pokaz swoich próbnych sił przed ostatecznymi starciami. Ofiar było mało(najwięcej odnotowano 8 zabitych i 19 rannych w jednej potyczce).

Tak wyglądała wojna na zastraszanie.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Rozwój wydarzeń marynarki

Początkowo jedynym portem wojskowym, był Walfork. Więc nie mieli z kim konkurować, natomiast w ich posiadaniu były głównie fregaty zarówno drewniane, jak i pancerne oraz wiele mniejszych jednostek zarówno żaglowych, jak i parowych ale wszystkie mniejsze jednostki morskie były drewniane. Ogółem wyglądało to tak:
-Kilkadziesiąt kuterów żaglowych i parowych(drewniane)
-Kilkanaście korwet żaglowych i parowych(drewniane)
-1 fregata drewniana żaglowa(już w sumie przestarzała)
-8 fregat drewnianych parowych
-3 fregaty pancerne parowe
-2 okręty podwodne uzbrojone w minę wytykową
-2 okręty podwodne uzbrojone w torpedy

Ponadto jeszcze tuż przed wybuchem marynarze Walforku mieli powoli tworzyć pierwsze mniejsze okręty pancerne, a mniejsze drewniane okręty żaglowe miały być powoli wycofywane. W 1876 powstało nowe miasto Tardon, gdzie miał powstać nowy port wojskowy. Port wojskowy udało już się zbudować w zaledwie rok później, jednak pierwsze wybudowane na niego okręty to były drewniane korwety o napędzie parowym, więc Marynarka Tardońska z porównaniem z marynarką Walforcką, to miała bardzo małą i przestarzałą flotę. A tak w końcu 1877 roku przedstawiała się flota Tardonu:
-6 drewnianych korwet parowych
-1 drewniana fregata parowa

W latach 1877-1878 działania marynarek obu stron, ograniczały się tylko do patrolowania pobliskich wód niedaleko portu. Żadna z marynarek nie wykazywała większej aktywności w tym czasie, jedynie marynarka Walforku wysłała 4 drewniane fregaty parowe i 1 okręt podwodny uzbrojony w minę wytykową w rejon patrolowania Nowerdamu, ale nic poza tym.

Tak wyglądały działania marynarek w latach 1875-1878.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Znaczenie Balonów w I fazie wojny(1874-1877)

Siły Balonowe miały znaczenie, ale tylko po stronie wschodniej, bo Poldark zajmował się produkcją balonów od dłuższego czasu. Dlatego w 1875 postanowiono zrobić fabrykę w Kortanie dla ardemczyków zachodnich. I tak rozpoczął się wyścig zbrojeń. A teraz przedstawię stan obu stron na jesień 1876 roku:
a)Ardemia Wschodnia-40 balonów
b)Ardemia Zachodnia-4 balony

Jak widać w 1876 roku, różnica była aż 10-krotna większa dla Sił Ardemii Wschodniej. Co do działań to głównie służyły do działań obserwacyjnych. Żołnierz początkowo w takim balonie nie posiadał żadnej broni z wyjątkiem szabli i lornetki! Dopiero właśnie to strona wschodnia wprowadziła karabiny jednostrzałowe odtylcowe dla żołnierzy Sił Balonowych od lata 1876 roku. Jedynie działania balonów które miały jakieś znaczenie, to pod Bitwie pod Polanówką, ale o tym będzie w wątku o tej bitwie.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Bitwa pod Polanówką(1877)

No i w końcu obie strony miały niedługo stanąć do pierwszej wielkiej bitwy. obie strony znalazły się niedaleko Bluetarka. Dowódcy Armii Wschodnich Ardemczyków został Generał Grzegorz Romani, który był bliskim przyjacielem Hugo Magnata oraz Generał Karol Wstęga, który zapowiadał się na bardzo dobrego dowódcę i przeszedł praktycznie przez każdy możliwy szczebel awansowy. Jak chodzi o różnice ich wieku była niewielka, bo Grzegorz miał 65 lat, a Karol 69 lat. Natomiast Dowódcą Armii Zachodnich Ardemczyków został Generał Jarosław Tochulenko i co ciekawe był to dziadek Bolesława Tochulenki, ponadto był przyjacielem Dariusza Strzała i miał 68 lat. A teraz zobaczymy jak wyglądają siły obu stron:
a)Wschodnia Ardemia:
-Dowódcy: Generał Grzegorz Romani i Generał Karol Wstęga
-700 Piechurów
-200 Kawalerzystów
-5 Balonów
-10 Armat
b)Zachodnia Ardemia:
-700 Piechurów
-100 Kawalerzystów
-30 Balonów
-5 Armat

Sama bitwa trwała aż 6 dni, więc podzielimy ją na 4 etapy:
Etap I-Atak Kawalerii Armii Wschodniej znad jeziora(Dzień 1).
Więc pierwsze działania miała znaczenie Kawalerii z Armii Wschodniej, która szykowała się do pierwszego ataku. Dowódcą tej kawalerii był Podpułkownik Wacław Urguńczyk. Oczywiście kawalerzyści byli uzbrojeni w szable i rewolwery. Atak był dość szybki, ale niezbyt udany. Armaty, balony, piechurzy i kawaleria Ardemii Zachodniej z małymi problemami, ale odparła ten atak. Po stronie Kawalerii z Armii Wschodniej zginęło 57 kawalerów i 20 kawalerów rannych. Oczywiście Wacław Urguńczyk kazał po tym nieudanym ataku kawalerii, wrócić na swoje pozycje. Natomiast co do strat Ardemii Zachodniej to zginęło 25 kawalerów i 50 piechurów. Nie ucierpiała żadna armata i balon bojowy. Co do rannych to było kolejne 5 kawalerzystów oraz 20 rannych piechurów.

A takie siły pozostały:
a)Wschodnia Ardemia:
-700 Piechurów
-143 Kawalerzystów(w tym 20 rannych)
-5 Balonów
-10 Armat
b)Zachodnia Ardemia:
-650 Piechurów(w tym 20 rannych)
-75 Kawalerów(w tym 5 rannych)
-30 Balonów
-5 Armat

Etap II-Bitwa o powietrzną dominację(dzień 2)
Tym razem obie strony wysłały do walki tylko i wyłącznie balony. Jednak 30 Balonów z Ardemii Zachodniej walczyło przeciwko 5 balonom z Ardemii Wschodniej. Żołnierze Sił Balonowych obu stron posiadali Lornetki, szable i bomby. Jednak lepszą broń mieli Żołnierze Sił Balonowych Ardemii Zachodniej, bo posiadali karabiny jednostrzałowe odtylcowe! Natomiast Żołnierze Sił Balonowych Ardemii Wschodniej, owszem też mieli broń palną, ale tylko rewolwery. Była to heroiczna walka. Ostatecznie Ardemczycy Zachodni stracili o dziwo aż 9 balonów, a Ardemczycy Wschodni 4. Tym Samym Siły Balonowe Ardemii Wschodniej wykazały się bohaterstwem i heroizmem, bo straty były w stosunku 1:2.
Oczywiście został im tylko 1 balon i musiał się wycofać. Oczywiście w tym czasie Kawaleria z obu stron i piechurzy z Ardemii Zachodniej, co byli ranni, zostali do tego czasu wyleczeni.

Oto siły po 2 etapie:
a)Ardemia Wschodnia:
-700 Piechurów
-143 Kawalerzystów
-1 Balon
-10 Armat
b)Ardemia Zachodnia:
-650 Piechurów
-75 Kawalerzystów
-21 Balonów
-5 Armat

Etap III-Konfrontacja totalna obu sił(Dni 3-5)
I w końcu doszło przez te 3 dni do wzajemnych ataków. Straty były po obu stronach dość duże. Było dużo starć, które zazwyczaj zaczynały się ostrzałem artylerii. Dopiero wieczorem 5 dnia walki, a mianowicie o godzinie 20 walki się czasowo ustały. Dowódcy oczywiście myśleli o nowej strategii.

Oto siły po 3 Etapie:
a)Ardemia Wschodnia:
-271 Piechurów
-60 Kawalerzystów
-4 Armaty
b)Ardemia Zachodnia:
-225 Piechurów
-37 Kawalerzystów
-10 Balonów
-1 Armata

Etap IV-Ostatni atak, Kawaleria i balony Sił Ardemii Zachodniej w boju(dzień 6)
I tak jak zaczęło się od ataku Kawalerii, tak się też na niej skończy, no może z różnicą że tym razem pomogły jeszcze balony. Jednak i to nie zmusiło Ardemii Wschodniej do kapitulacji i się dzielnie trzymali w boju. Dlatego musieli się wycofać. Strata Zachodnich Ardemczyków w tym ataku wyniosła aż utraceniu 5 balonów i 26 Kawalerzystów! Natomiast Ardemia Wschodnia straciła 40 kawalerzystów i 50 piechurów. Ostatecznie obie strony udały się do swoich siedzib i żadna strona nie zwyciężyła, bo obie poniosły zbyt duże straty.

A tak wyglądały siły obu stron po tej Bitwie pod Polanówką:
a)Ardemia Wschodnia:
-221 Piechurów
-20 Kawalerzystów
-4 Armaty
b)Ardemia Zachodnia:
-225 Piechurów
-11 Kawalerzystów
-5 Balonów
-1 Armata

Tym samym ta bitwa została nierozstrzygnięta.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

I Bitwa pod Nowerdamem(1878)

Po bitwie pod Polanówką, Zachodni Ardemczycy postanowili wyruszyć w stronę Nowerdamu. A tak wyglądały siły obu stron przed starciem:
a)Ardemia Zachodnia:
-400 Piechurów
-20 Kawalerzystów
-1 Balon
b)Ardemia Wschodnia:
-500 Piechurów
-60 Kawalerzystów
-7 Armat

Bitwa trwała 4 dni i podzielimy ją na 3 fazy:

Faza I-Przybycie Armii Ardemii Zachodniej, mróz i brak wrogów?(Dni 1-2)
Jeszcze przed przybyciem Armii Ardemii Zachodniej, żołnierze Ardemii Wschodniej pochowali siebie i armaty pod śniegiem lub w piwnicach chałup. Tym samym można powiedzieć, że po raz pierwszy doszło do użycia kamuflażu w wojnie. I tak przybyli na okrętach Ardemczycy Zachodni. Widząc brak wroga, uznali że przybędzie on już wkrótce i zobaczą co zostało w domach. Jednak tam nie było ani picia, ani jedzenia, ani niczego, co mogłoby ich ocieplić. Żołnierze Armii Ardemii Zachodniej coraz bardziej marzli. Ostatecznie część z nich albo umarła z głodu, a część z mrozu. Ponadto sam balon musiał zawracać, ze względu na zbyt niską temperaturę w powietrzu. Tak się to utrzymywało przez najbliższe 2 dni.

Oto siły po 1 fazie:
a)Ardemia Zachodnia:
-360 Piechurów
-18 Kawalerzystów
b)Ardemia Wschodnia:
-500 Piechurów
-60 Kawalerzystów
-7 Armat

Faza II-Ujawnienie się wojsk Ardemii Wschodniej, okrążenie Armii Ardemii Zachodniej i ich ostrzeliwanie(dzień 3)
I w końcu dnia 3, wyjawiły sięukryte wojska Ardemii Wschodniej. Oczywiście dość szybko okrążyli Armie Ardemii Zachodniej i postanowili ich ostrzeliwać armatami i nie tylko. Ci bezskutecznie próbowali się chować, jednak nie mieli żadnych szans, a jedynie wysłali kawalerię, która też nie zdziałała za wiele.

Oto siły po 2 fazie:
a)Ardemia Zachodnia:
-197 Piechurów
-4 Kawalerzystów
b)Ardemia Wschodnia:
-492 Piechurów
-59 Kawalerzystów
-7 Armat


Faza III-Ostateczny cios z strony Ardemii Wschodniej
I tak ostatecznie Ardemia Wschodnia postanowiła wysłać żołnierzy i kawalerię do ostatecznego ataku na siły Ardemii Zachodniej. Oni ich po prostu rozgromili. Kawaleria Wschodnich, którymi dowodził ponownie tym razem już Pułkownik Wacław Urguńczyk, zmasakrowali siły wojsk Ardemii Zachodniej razem z innymi piechurami. Ostatecznie do niewoli wzięli zaledwie pozostałych już 41 żołnierzy.

Ponadto dowódcą Sił Ardemii Zachodniej był Generał Grzegorz Romani, który w tej bitwie poległ, a Siłami Ardemii Wchodniej dowodził ponownie Generał Jarosław Tochulenko.

I ta bitwa została wygrana przez siły Ardemii Wschodniej.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

Morskie pojedynki marynarzy z Walforka przeciwko marynarzom Tardonu

Podczas gdy po I bitwie pod Nowerdamem, na lądzie znowu powrócił system na zastraszanie, tak już na morzu co nieco więcej się działo. Wprawdzie nie było aż tylu większych akcji i głównie były to patrolowania morskie, to jednak w latach 1878-1885 doszło do nawet 7 ważnych wydarzeń morskich! Ponadto zanim je przedstawimy, to powiem że Admirałem Marynarki Ardemii Zachodniej jest Jurek Lipski(Brat Tadeusza Lipskiego), czyli zarządzał marynarzami z Walforka, natomiast Admirałem Marynarki Ardemii Wschodniej jest Paweł Chlejus, czyli będzie zarządzał marynarzami z Tardonu. A teraz czas przedstawić te 9 jakże ważnych wydarzeń(po kolei oczywiście):
-jesień 1878: Fregata Pancerna Zachodniej Marynarki ,,Żelazny" wraz z 5 drewnianymi korwetami parowymi, napotkała na przeciw siebie 3 drewniane korwety parowe Wschodniej Marynarki. do spotkania doszło na południe od prowincji Hergamu. Ostatecznie wszystkie 3 drewniane Korwety parowe Wschodniej Marynarki zostały zniszczone, a Zachodnia Marynarka straciła tylko 1 drewnianą korwetę parową.
-lato 1879: W Tardonie zbudowano pierwszą fregatę Pancerną dla Wschodniej Marynarki, a była to Fregata Pancerna ,,Chlejus", która została nazwana na cześć swojego Admirała.
-początek 1880: Fregata Pancerna ,,Chlejus" trafiła na 9 drewnianych kutrów żaglowych. Nie doznała żadnych szkód i zniszczyła wszystkie drewniane kutry żaglowe Zachodniej Marynarki.
-koniec 1880: Marynarka Walforcka(Zachodnia), ostatecznie wycofała i zatopiła wszystkie drewniane okręty żaglowe, tym samym zostawiając z drewnianych tylko okręty parowe.
-wiosna 1881: Doszło do pierwszego pancernego pojedynku morskiego, między Fregatą Pancerną ,,Chlejus", a Fregatą Pancerną ,,Magnat". Oba okręty były uzbrojone w zwykłe armaty i z tego powodu po wystrzeleniu całej amunicji, żadna z nich nie ucierpiała w żaden sposób i obie wróciły na swoje rejony patrolowania oraz powiadomiły swoich Admirałów o tym wydarzeniu.

Zanim napiszę 3 kolejne wydarzenia, to jeszcze zrobię spis okrętów obu marynarek na rok 1882:
a)Marynarka Walforcka(Zachodnia):
-Kilkadziesiąt kutrów parowych(drewniane)
-Kilkanaście korwet parowych(drewniane)
-8 fregat drewnianych parowych
-3 fregaty pancerne
-2 okręty podwodne uzbrojone w minę wytykową
-2 okręty podwodne uzbrojone w torpedy
b)Marynarka Tardońska(Wschodnia):
-3 drewniane korwety parowe
-2 drewniane fregaty parowe
-1 fregata pancerna

A teraz wróćmy do wydarzeń marynarki:
-koniec 1882: Obie Marynarki stworzyły dla swoich potrzeb nowe działa-działa pancerne, które wkrótce miały zastąpić zwykłe armaty.
-wiosna 1884: Drewniane Fregaty Parowe ,,Slava" i ,,Strzał" Marynarki Wschodniej zostały zniszczone przez okręt podwodny ,,Marudny" Marynarki Zachodniej, który był uzbrojony w torpedy. Sam oczywiście nie został nawet wykryty.
-jesień 1884: Ze względu na ostatnie wydarzenie, związane z zatopieniem Drewnianych Fregat Parowych ,,Slava" i ,,Strzał", Marynarka Tardońska(Wschodnia), zbudowała pierwszy torpedowiec, a nazywał się ,,Bluetark"! Miał on zapobiegać działaniom okrętom podwodnym. Ponadto był uzbrojony tylko w torpedy.
-początek 1885: Doszło do ostatniego ważniejszego wydarzenia przed słynną morską blokadą Tardonu. Fregata Pancerna ,,Chlejus" , Torpedowiec ,,Bluetark" i 1 drewniana korweta parową Marynarki Wschodniej, napotkały na przeciw siebie drewnianą fregatę parową ,,Wiara", fregatę pancerną ,,Żelazny" i 2 okręty podwodne z minami wytykowymi. Fregacie Pancernej ,,Chlejus" i Torpedowcowi ,,Bluetark", udało się zniszczyć fregatę parową ,,Wiara" i oba okręty podwodne z minami wytykowymi. Jednak Fregata Pancerna ,,Żelazny" dzięki nowemu działu, zatopiła nie tylko 1 drewnianą korwetę parową, ale też zatopiła Fregatą Pancerną ,,Chlejus" i lekko uszkodziła Torpedowiec ,,Bluetark", a ten musiał uciekać do swojego portu morskiego, by nie doznać większych obrażeń.

I po tych wydarzeniach tak wyglądały siłu obu marynarek:
a)Marynarka Walforcka(Zachodnia):
-Kilkadziesiąt kutrów parowych(drewniane)
-Kilkanaście korwet parowych(drewniane)
-8 fregat drewnianych parowych
-3 fregaty pancerne(,,Żelazny", ,,Magnat" i ,,Włoski")
-2 okręty podwodne uzbrojone w torpedy
b)Marynarka Tardońska(Wschodnia):
-2 drewniane korwety parowe
-Torpedowiec ,,Bluetark"

Po tych wydarzeniach, obie marynarki postanowiły aż do 1888 roku nie robić większych działań bojowych i praktycznie skupić się tylko na patrolowaniu swoich morskich terenów. Jedynie budowano nowe okręty, ale to i tak trwało dość długo.

[Leszek Roskohard-Pawłowicz]

ostatnie mniejsze potyczki i niepokoje mieszkańców

Podczas gdy na morzu przez ten czas, trochę się działo, tak na lądzie jak wcześniej wspomniałem, powrócono do systemu ,,straszaka". Jedyna różnica polegała na tym, że czasami wysyłano do takich małych potyczek także 1 balon. Ale nic więcej, armaty znowu smacznie sobie czekały, choć jako że w 1882 opracowano działa pancerne dla okrętów, to postanowiono 2 lata później przenieść ten pomysł również na siły lądowe.
Oczywiście samo uzbrojenie się nie zmieniło i dalej stosowano karabiny jednostrzałowe odtylcowe. Oczywiście ludność coraz bardziej się oburzała takim stanem rzeczy i w końcu wyszły z tego aż 3 nowe strony! Jednak od początku. Same początki buntu miały już w 1880 roku, wtedy widząc że znowu się powtarza to samo, a sami Generałowie oraz przywódcy obu stron nie robią nic, by zmieniła się postać rzeczy, to zaczeli protestować. Jedni byli za całkowitym przestaniem wojny, ale było ich mało. Natomiast druga część ludności chciała konkretniejszych działań, by w końcu ich strona zdominowała przeciwnika i postawiła na swoim. I tak to początkowo wyglądało, rozwieszano plakaty, były różne przemówienia. Ostatecznie właśnie te przemówienie spowodowały, że powoli zaczynał się tworzyć kształt nowych frakcji. Ponadto nie tylko cywile byli za konkretnymi działaniami. Od 1882 roku w końcu i wojsko powoli, ale jednak domagało się szybkiego zakończenia wojny. Tak naprawdę jedynie kto był wierny i ślepo ufał władzom obu stron, to była milicja, która wprawdzie nie tłamsiła przemówień, ale je pilnowała i w razie bardziej aktywnych działań, dokonywała ,,uprzejmego" rozejścia się do swoich domów. Jak to nie pomagało to wtedy używano pałek, ale to była ostateczność.